Een dag om nooit te vergeten

14 januari 2020 - Masai Mara, Kenia

Apen, gnoes, antilopes, hyena's, giraffes, olifanten, buffels, gazelles, jakhalzen, leeuwinnen, zebra's, impala's, struisvogels, een arend, cheeta's en nijlpaarden. Onze dag op safari vandaag is er een om nooit meer te vergeten! 

Maar eerst even terug naar gisteren; zoals jullie hebben kunnen lezen is (bijna) iedereen weer goed opgeknapt. Gisteren zijn we gestart met de langste reis van onze reis in Nairobi. Iedereen stapte in een van de 4 jeeps die voor ons klaarstonden en zo begonnen we aan onze 3-uur durende trip naar Narok. Narok is een stad ten westen van Nairobi waar de Masai stam woont.

Aangekomen in Narok zijn we eerst naar ons nieuwe guesthouse gegaan. Hier kregen we een goede lunch en werden we alvast wat bijgepraat over een project dat we die middag zouden bezoeken.

We zijn kort bij een schooltje geweest. Dit duurde helaas maar een kwartiertje, want we liepen heel erg achter op het programma. Het viel ons op dat de kinderen er wat slechter uitzagen. Veel van hen hadden namelijk erg bruine tanden en zagen er niet verzorgd uit. We hebben samen met de kinderen hoofd-schouders-knie-en-teen gezongen en de kinderen hebben voor ons een lied in hun lokale taal gezongen.

Na een hele hobbelige weg kwamen we vervolgens midden in de natuur bij een ziekenhuisje terecht. Onderweg zijn we veel masai mensen en apen gepasseerd! In het ziekenhuisje  is maar 1(!) verpleegkundige werkzaam voor 5000 mensen. Er waren 3 bedden, 1 spreekkamer, en een bevalkamer. Dit was allemaal heel eenvoudig, maar wel aardig schoon. Tijdens de rondleiding kregen we de kans om alle vragen te stellen die we wilden. Toen alles beantwoord was, was het nog tijd voor een kort college. 

Terug naar vandaag; een erg vroege dag, maar dat is het zeker waard! De wekker ging rond 04.45 uur, zodat we om 05.30 uur in de jeeps konden zitten op weg naar Masai Mara; het safaripark! Aangekomen in de Masai Mara werden we eerst belaagd door Masai mensen die ons souvenirs probeerden aan te smeren. Of dit hen gelukt is, zien jullie als we weer terug zijn ;). 

Toen we eenmaal afwaren van de verkopers, ging de poort open en opende voor ons het nationale park waar wij de komende uren op zoek zouden gaan naar zoveel mogelijk dieren. Helemaal in het begin van deze blog hebben jullie al gelezen dat we erg veel dieren hebben kunnen zien en dat dit een dag is die we niet meer gaan vergeten. 

Ongeveer 7 uur lang zijn we in de Masai Mara geweest en hebben we genoten van onze reis door een mega groot wildpark. De uitzichten en de lekkere temperatuur zorgden voor een prachtige dag, waarbij we veel dieren van dichtbij (en iets minder dichtbij) hebben kunnen zien. 

Iedere jeep was voorzien van een goede chauffeur die ons alles heeft verteld over de dieren die er rondliepen en met ons naar alle goede plekjes heeft gereden. 

Maar helaas komt aan al het moois een eind... En zo ook aan ons avontuur in het safaripark. Moe maar voldaan rijden we terug naar het guesthouse om te genieten van onze vrije middag en onze slaap van afgelopen nacht in te halen!

Daniël
 

IMG_20200114_113142IMG_20200114_083310IMG_20200113_164155

Foto’s

4 Reacties

  1. Annet Oosterom:
    14 januari 2020
    Nou, wat een mooie dag hebben jullie weer gehad. Ik wens jullie het allerbeste en een gezellige tijd met elkaar. En beterschap voor de ziekenboeg.
  2. Oma van Mark:
    14 januari 2020
    Nou nou jullie hebben wel leeuwen en beren gezien vandaag
    Niet van dromen hoor groetjes
    Oma van Mark
  3. Yvonne Girgis:
    14 januari 2020
    Wat een fantastisch mooi verhaal over jullie belevenissen in Narok en het Masai Mara safaripark!🙂 Zo te lezen hebben jullie heel wat dieren gezien, wat een geluk! Ik wens jullie nog heel veel plezier de laatste dagen😎🌴🦓👍🌞🍉
  4. Oom Piet (broer van opa van Elke):
    15 januari 2020
    Wat een interessant verslag van de laatste paar dagen. En wat straalt die zonnige foto , met o.a. Elke op de safari jeep, een blijde onbezorgdheid uit. Jullie hebben wel heel veel diersoorten gezien in Masai Mara, op één dag. Nog meer, denk ik, dan ik in 1971 in Tsavo en Amboseli gezien heb.