Een droom in de werkelijkheid

De dag begint goed. Na een goede en lange nacht zitten we om acht uur aan de knakworst met ketchup. Eindelijk hebben we wat kunnen rusten en hebben we even de tijd om op te starten tijdens het ontbijt. Opladen is hard nodig; er staat namelijk een programma met 4 uur aan colleges voor de boeg vandaag.

We beginnen met een college over community Development. Langzaamaan begint de zon te schijnen en wordt het steeds wat warmer. Het college gaat over de manier waarop ontwikkelingssamenwerking wel of niet bijdraagt in Kenia en hoe wij ons steentje bij kunnen dragen. Wayse, de spreekster, vertelt ons dat Nairobi een grote ontwikkeling ondergaat: “Op het oog lijkt Nairobi een grote ontwikkeling te hebben ondergaan, maar die ontwikkeling is naar mijn mening dubbel”. Wayse vindt namelijk dat Nairobi steeds minder sociaal wordt. "Niemand zegt meer gedag tegen elkaar op straat en in de buurt, waar dat 20 jaar geleden nog de normaalste zaak van de wereld was."

Tijdens het andere college praten we over ‘Vision 2030’: De eerste president sinds de onafhankelijkheid van Kenia heeft dit plan opgesteld met een aantal doelen. Onder andere dat Kenia geïndustrialiseerd wordt met een minder groot verschil tussen arm en rijk en een schoner milieu krijgt. De spreekster vertelt hoe zij deze nogal grote doelen kleiner en daardoor haalbaarder maakt in haar werk.

Doordat alles uitloopt, staat ons busje al warm te draaien en kunnen we meteen instappen in het, eerst warme en later lekker koele, busje. De hele Keniareis worden we geleid door Esther. Zij is werkzaam bij LISP en weet letterlijk alles over Kenia en de Keniaanse cultuur. We rijden door de straten van Nairobi met hier en daar een zandweggetje die het busje goed laat schudden. De wegen zijn hier een totale chaos, waarbij je het gevoel krijgt dat je elk moment van het leven beroofd kunt worden.

Aangekomen op onze locatie bij ‘LISP’ (Lifeskills Promoters), worden we ontvangen in de met zonovergoten tuin. We nemen plaats en krijgen uitleg over wat LISP doet. Ze helpen en stimuleren jongeren op het gebied van lifeskills; vaardigheden die je nodig hebt om je te ontwikkelen. Ze geven workshops als zelfverdediging, empathisch zijn en samenwerken. Later is het tijd om zelf aan de slag te gaan. We krijgen een opdracht waarbij we met touw aan elkaar worden gemaakt en los moeten komen.

Tot dit moment geeft de reis heel veel indrukken. Het is net alsof we in een film zitten: we staan op met een zonnetje, er heerst een goede vibe en de mensen zijn heel gastvrij. Sommige dingen zijn ook wel heftig om te zien en te horen. In de sloppenwijk kwamen wij oog in oog te staan met een lijmsnuivend meisje die zwaar onder invloed was. Ook waren wij getuige van veel rennende mensen. Later hoorden wij dat het om een besnijdenis van een jongen en meisje ging. Een traditie waar wij ons niets bij voor kunnen stellen.

Daniël en Youssef