Mathare slum

Vandaag was een dag die op een ieder van ons veel indruk heeft achtergelaten. De dag begon met anderhalf uur in de bus richting de Mathare Slum, waar we afgelopen zondag ook naar de kerk zijn geweest. We werden weer hartelijk ontvangen door The Redeemed Gospel Church. Waar wij dachten dat we direct met het programma voor de dag zouden beginnen, ging het echt op zijn Afrikaans. We kregen eerst een liedje aangeleerd, in het Engels en Swahilli, over dankbaar zijn tegenover God.

Na de opening kregen we van een van de medewerkers informatie over het project met de ‘saving groups’. Dit zijn microkredieten die worden geleend aan mensen uit de sloppenwijk, die hiermee een bedrijfje op kunnen zetten. Er waren twee vrouwen van een saving group die hun ervaringen vertelden, en hoe het hun leven veranderd heeft. Zo kunnen de vrouwen de school van hun kinderen betalen en soms naar een beter deel van de sloppenwijk verhuizen. Tegelijkertijd is het lastig om te zien dat ze alsnog in armoede leven en lange werkdagen maken om rond te kunnen komen.

Vervolgens zijn we in vier groepen de sloppenwijk ingegaan voor een home visit, onder begeleiding van een of meerdere medewerkers. De omgeving was indrukwekkend: je moet opletten waar je je voeten neer zet, er is geen weg maar veel modder, losse stenen en afval waar je overheen loopt. Ook moet je oppassen voor loshangende elektriciteitsdraden in de kleine steegjes. Verder zijn er bruggen waarvan je je afvraagt of je er niet doorheen zakt of soms door de scheuren en gaten het water eronder al kan zien.

Na een tocht door de sloppenwijk kwam elk groepje bij een gezin aan. De huizen bestaan vaak uit één kamer en zijn klein en donker. Het is lastig om te beseffen dat hier een heel gezin in woont.
De medewerkers zijn bekend met de gezinnen waar wij op bezoek gingen en de gezinnen wisten van ons bezoek af. De gezinnen vertelden over hun leven in de sloppenwijk en vroegen ook nadrukkelijk om met en voor elkaar te bidden.  
Voor sommigen van ons voelde het raar om bij iemand in de sloppenwijk op bezoek te gaan, maar er werd ons verteld dat de gezinnen het een eer vinden als er mensen langskomen. Het ligt wel aan de manier waarop je langs gaat. Als je alleen komt kijken en het je vervolgens niet aan het denken zet of je er niets mee doet, kun je je afvragen of je wel langs zou moeten gaan.

Na de home visits kregen we een lunch in de kerk. Ondertussen zijn we er al aan gewend om twee keer per dag warm te eten. Hierna hadden we genoeg energie opgedaan om in de school naast de sloppenwijk aan de slag te gaan. In twee groepen zijn we aan de slag gegaan om enkele klaslokalen schoon te maken en te verven. Na het klussen was het tijd om afscheid te nemen van de medewerkers van de kerk en het drukke verkeer in Nairobi weer op te zoeken richting het guesthouse. Hier aangekomen hebben we de enerverende dag plenair besproken en zijn we vervolgens in kleine groepjes uiteengegaan.

Vanavond hebben we een presentatie van Esther gekregen over de Keniaanse cultuur. Esther is een medewerkster van de organisatie LISP en is tijdens deze reis bij ons betrokken.
Verder worden er nog voorbereidingen getroffen voor de reis naar Machakos morgen.

Jonie en Jeanne